در سال 2024، استفاده از هوش مصنوعی در درمان بیماریهای خودایمنی مانند روماتیسم مفصلی، لوپوس و اسکلروز چندگانه به شدت افزایش یافت. سیستمهای هوش مصنوعی با تحلیل دادههای بالینی و ژنتیکی، توانستند الگوهای پیشرفتهای برای پیشبینی شروع و پیشرفت این بیماریها ایجاد کنند. این تکنولوژیها همچنین قادر بودند تا به پزشکان کمک کنند تا داروهای مناسب و درمانهای شخصیسازیشده برای هر بیمار تعیین کنند.
یکی از پیشرفتهای قابل توجه در این زمینه، استفاده از مدلهای یادگیری عمیق برای شبیهسازی نحوه واکنش سیستم ایمنی بدن به داروهای مختلف بود. با این سیستمها، محققان توانستند درمانهای جدیدی برای بیماریهای خودایمنی توسعه دهند که عوارض جانبی کمتری داشتند. این فناوریها به ویژه در کاهش زمان تشخیص و افزایش اثربخشی درمانها کمک کردند.
