در دومین پنل همایش «اینترنت، آینده ایران» که با تمرکز بر «فناوری، امنیت و آینده ایران» برگزار شد، چهرههای مطرح حوزه زیرساخت و سیاستگذاری، زنگ خطر فروپاشی امنیت دیجیتال کشور را به صدا درآوردند. تهدیدات گسترده، ساختارهای تصمیمگیری ناکارآمد و فیلترینگ افسارگسیخته از جمله محورهایی بود که در این پنل بهشدت مورد انتقاد قرار گرفت.
حاضران از جمله مدیرعامل شرکت ارتباطات زیرساخت و مدیر اندیشکده طیف، با بیانی صریح به ضعفهای فنی و مدیریتی، آلودگی فراگیر شبکه ملی و تحمیل خسارتهای جبرانناپذیر بر اقتصاد دیجیتال کشور پرداختند. آنها خواستار بازنگری فوری در ساختار تصمیمگیری، ایجاد شفافیت، و پرهیز از تصمیمگیریهای صفر و یکی شدند.
حملاتی فراتر از تهدیدهای فردی
بهزاد اکبری، مدیرعامل شرکت ارتباطات زیرساخت، در تحلیلی صریح از وضعیت موجود، حملات سایبری علیه ایران را «سازمانیافته» توصیف کرد. به گفته او، تنها در یک روز بیش از ۵۷۰۰ حمله DDoS از خارج به شبکه ایران صورت گرفته که نشانهای از آلودگی شدید و ضعف امنیتی زیرساختهای کشور است. او هشدار داد که ترافیک از بیش از ۱۷۰ کشور بهصورت هدفمند وارد شبکه میشود.
اکبری تأکید کرد که شناسایی این حملات در کمتر از ۳۰ ثانیه ممکن است، اما تجهیزات فرسوده، سرورهای ریفربیش و نرمافزارهای کرکشده مانع از پاسخ مؤثر هستند.
فیلترینگ؛ تهدید امنیت یا ابزار مهار؟
محمد کشوری، مدیر اندیشکده طیف، یکی از صریحترین منتقدان سیاست فیلترینگ بود. او تأکید کرد که استفاده گسترده و بدون منطق از فیلترینگ، خود تبدیل به تهدیدی برای امنیت سایبری کشور شده است. کاربران با ابزارهای دور زدن فیلترینگ نهتنها به فضای باز نمیرسند، بلکه شبکه را آلودهتر میکنند.
کشوری همچنین به طرحهایی چون «اندروید بومی» یا «سیستم عامل داخلی» اشاره کرد که به باور او، بیشتر ابزار تعلیق مسائل به محال هستند تا راهحل واقعی.
ساختارهای تصمیمگیری؛ درگیر سادهانگاری
یکی از مباحث کلیدی پنل، انتقاد از ساختارهای بسته و غیرشفاف تصمیمگیری در حوزه فضای مجازی بود. یاسر جلالی با اشاره به دوگانه «قطع یا وصل» اینترنت، تأکید کرد که این رویکرد دیگر پاسخگو نیست. او گفت: تصمیمگیری در این حوزه باید میان طیفی از منافع — از امنیت ملی تا رشد اقتصادی — تعادل ایجاد کند.
به اعتقاد او، قطع سرویسهایی مانند اینستاگرام بدون جایگزین مناسب، نه تنها مشکلی را حل نمیکند بلکه ضربهای جبرانناپذیر به اکوسیستم دیجیتال کشور وارد میکند.
زیرساختهای فرسوده؛ تهدید پنهان توسعه
اکبری در ادامه گفتوگوها، به بحران کیفیت شبکه اشاره کرد و تأکید کرد که تکیه بیش از حد به شبکه همراه، در حالی که در جهان اینترنت ثابت برتری دارد، یکی از دلایل اصلی افت کیفیت اینترنت در کشور است. او خواستار تغییر رویکرد در توسعه زیرساختها شد.
در همین راستا، کشوری پیشنهاد داد فیلترینگ در شبکه ثابت بهطور کامل حذف شود تا توسعه این بخش از شبکه مشوق بیشتری پیدا کند و مشکل «اینترنت طبقاتی» نیز برطرف شود.
فقدان شفافیت و لزوم انتشار گزارشهای فنی
آرین اقبال، پژوهشگر حوزه شبکه، به نبود شفافیت در انتشار اطلاعات فنی و تحلیلها اعتراض کرد. او گفت: مقابله با دیداس و تهدیدهای مشابه نباید بهانهای برای انسداد شبکه شود، بلکه باید زمینه انتشار عمومی دادهها و تحلیلها برای متخصصان فراهم شود.
او افزود که حتی نوجوانان امروز با ابزارهای دور زدن فیلترینگ آشنا هستند و این نشاندهنده فروپاشی سیاست مسدودسازی است.
بحران امنیت شبکه ملی ایران
ویژگی بحرانی |
شرح مختصر |
تعداد حملات روزانه DDoS |
بیش از ۵۷۰۰ حمله، با ترافیکی از ۱۷۰ کشور |
نوع تجهیزات مورداستفاده |
سرورهای ریفربیش، نرمافزارهای کرکشده، تجهیزات تحریمی و دستدوم |
ساختار تصمیمگیری |
بسته، غیرپاسخگو، و متمایل به رویکردهای صفر و یکی |
تأثیر فیلترینگ |
افزایش بدافزار، تشویق استفاده از ابزار دورزننده، و کاهش کیفیت شبکه |
نسبت ترافیک همراه به ثابت |
۷۰٪ همراه / ۳۰٪ ثابت، معکوس نسبت جهانی |
این پنل تخصصی بهروشنی یک بحران ساختاری در حکمرانی فضای مجازی ایران را به تصویر کشید. از یک سو، زیرساختهای فرسوده و تجهیزات نامطمئن باعث شده ایران به یکی از آلودهترین شبکههای جهان تبدیل شود. از سوی دیگر، تصمیمگیریهای ناکارآمد و فیلترینگ افراطی، تهدیدات را تشدید کرده و مسیر رشد فناوری را مسدود کرده است.
در صورت ادامه این روند، اقتصاد دیجیتال ایران با فرسایش جدی روبهرو خواهد شد و اعتماد عمومی به سیاستهای حاکم بر اینترنت کاهش خواهد یافت. تنها راه عبور از این بحران، بازنگری در ساختار تصمیمگیری، تقویت شفافیت، و تعریف سیاستهایی متعادل میان امنیت، توسعه، و آزادی است.
جمعبندی
نشست «فناوری، امنیت و آینده ایران» تصویری نگرانکننده از آینده سایبری کشور ارائه داد. بحران حملات سازمانیافته، ضعف شدید زیرساختها، و سیاستهای ناکارآمد فیلترینگ، در کنار نبود شفافیت، شبکه ملی را به لبه پرتگاه کشاندهاند. اگر تجدیدنظر بنیادین در سیاستگذاریها صورت نگیرد، نهتنها امنیت سایبری، بلکه زیست دیجیتال و اقتصادی مردم ایران در معرض تهدیدی جدی خواهد بود.