تصور کنید که بتوانید یکی از بازی‌های کلاسیک محبوب خود را مستقیماً در مرورگر تجربه کنید، اما نه به‌عنوان یک بازی معمولی، بلکه در قالب یک تجربه تعاملی مبتنی بر هوش مصنوعی. مایکروسافت با استفاده از پلتفرم Copilot AI خود، نسخه‌ای خاص از بازی Quake II را ارائه کرده که نه یک نسخه بازسازی‌شده، بلکه یک مدل شبیه‌سازی‌شده توسط هوش مصنوعی است. این تجربه، اگرچه از لحاظ فنی قابل‌توجه است، اما همان‌طور که خود مایکروسافت نیز اذعان کرده، هنوز با کیفیت یک بازی کامل و استاندارد فاصله دارد.
هوش مصنوعی و آینده‌ای نامعلوم برای بازسازی بازی‌های قدیمی
در سال‌های اخیر، هوش مصنوعی به‌طور فزاینده‌ای در صنعت بازی‌های ویدیویی مورد استفاده قرار گرفته و پرسش‌های بسیاری را در مورد آینده این فناوری ایجاد کرده است. پروژه جدید مایکروسافت، که نسخه‌ای مبتنی بر هوش مصنوعی از Quake II را ارائه می‌دهد، تلاشی برای نمایش قابلیت‌های Copilot AI در حوزه بازی‌سازی است. اما آیا این فناوری می‌تواند به‌عنوان جایگزینی برای روش‌های سنتی حفظ و بازسازی بازی‌های کلاسیک عمل کند؟ واکنش‌های اولیه نشان می‌دهند که پاسخ این سؤال چندان ساده نیست.
یک تجربه متفاوت بازی درون یک مدل هوش مصنوعی
مایکروسافت به‌تازگی یک نسخه قابل‌بازی از Quake II را به‌عنوان یک دمو فناوری در مرورگر ارائه کرده است. این پروژه با هدف نمایش قابلیت‌های هوش مصنوعی Muse، که توسط محققان مایکروسافت توسعه داده شده، اجرا شده است. مدل Muse به کاربران امکان می‌دهد که از طریق صفحه‌کلید یا کنترلر با دنیای بازی تعامل داشته باشند و تأثیر اقدامات خود را به‌طور هم‌زمان مشاهده کنند.
مایکروسافت این پروژه را به‌عنوان “بازی کردن درون مدل” معرفی می‌کند، نه اجرای یک بازی سنتی. این بدان معناست که بازی مستقیماً توسط یک مدل یادگیری ماشینی شبیه‌سازی شده و نه از طریق موتورهای سنتی بازی‌سازی. کاربران می‌توانند در یک مرحله از Quake II حرکت کنند، بپرند، شلیک کنند و حتی بشکه‌ها را منفجر کنند. این نسخه از بازی از طریق یادگیری مدل از داده‌های بازی اصلی ساخته شده است و برای نمایش چگونگی تعامل هوش مصنوعی با محیط‌های گیمینگ طراحی شده است.
چالش‌های هوش مصنوعی از خطاهای فیزیکی تا مشکلات حافظه‌ای
با وجود نوآوری‌های موجود در این نسخه، مایکروسافت خود اذعان دارد که تجربه ارائه‌شده هنوز به سطح یک بازی حرفه‌ای نمی‌رسد. برخی از مهم‌ترین مشکلات این مدل شامل موارد زیر است:
-
کیفیت پایین دشمنان – کاراکترهای دشمن به‌درستی نمایش داده نمی‌شوند و تصاویر آن‌ها حالتی محو و نامشخص دارند.
-
عدم دقت در نمایش سلامت و آسیب – شاخص‌های مربوط به میزان آسیب و سلامتی گاهی نادرست عمل می‌کنند.
-
مشکل در ماندگاری اشیا (Object Permanence) – یکی از مشکلات عمده این مدل آن است که اشیا و دشمنانی که برای بیش از ۰.۹ ثانیه از دید خارج شوند، ممکن است به‌طور کامل فراموش شوند!
درعین‌حال، این نقص‌ها به نوعی به تجربه بازی تنوع بخشیده‌اند. به‌عنوان مثال، بازیکنان می‌توانند با نگاه کردن به زمین و سپس بالا آوردن دوباره دوربین، دشمنان را ناپدید یا ظاهر کنند. یا حتی با نگاه به آسمان و سپس پایین آوردن سریع دوربین، به‌نوعی در نقشه بازی “تلپورت” کنند. این ویژگی‌ها، اگرچه برای یک بازی استاندارد غیرقابل‌قبول هستند، اما به‌عنوان یک آزمایش تحقیقاتی، ابعاد جالبی دارند.
آیا این واقعاً آینده بازسازی بازی‌های قدیمی است؟
باوجود نوآوری‌های تکنیکی این پروژه، همه منتقدان تحت تأثیر آن قرار نگرفته‌اند. آستین واکر، نویسنده و طراح بازی، ویدیویی از تجربه خود را منتشر کرده که در آن بیشتر زمان خود را در یک اتاق تاریک گیر افتاده است. او همچنین به اظهارات اخیر فیل اسپنسر، مدیرعامل بخش گیمینگ مایکروسافت، واکنش نشان داده است. اسپنسر پیش‌تر گفته بود که مدل‌های هوش مصنوعی می‌توانند به حفظ بازی‌های کلاسیک و پورت کردن آن‌ها روی پلتفرم‌های جدید کمک کنند. اما واکر معتقد است که این فناوری، برخلاف ادعاهای مایکروسافت، به‌طور کامل نمی‌تواند روح اصلی یک بازی را حفظ کند.
او استدلال می‌کند که بازی‌های کلاسیکی مانند Quake II بر پایه‌ی ترکیبی از کد، طراحی، هنر سه‌بعدی و صدا شکل گرفته‌اند و این عناصر با هم تجربه‌ای منحصربه‌فرد خلق می‌کنند. اگر این عناصر به‌درستی شبیه‌سازی نشوند، بسیاری از جزئیات و حالت‌های غیرمنتظره‌ای که یک بازی را خاص می‌کنند، از بین می‌روند.
پیشنهاد نت باز 360: هوش مصنوعی Dreamer گوگل در ۹ روز حرفه‌ای شد
نوآوری جذاب، اما نه یک جایگزین کامل
پروژه جدید مایکروسافت، اگرچه از نظر فناوری هوش مصنوعی یک دستاورد جالب است، اما نمی‌تواند جایگزین روش‌های سنتی بازسازی بازی‌های کلاسیک شود. این مدل بیشتر به‌عنوان یک تجربه آزمایشی و نمایش قابلیت‌های هوش مصنوعی مطرح است تا یک نسخه رسمی و قابل‌اتکا از Quake II.
در آینده، هوش مصنوعی می‌تواند نقش مهمی در بازسازی و حفظ بازی‌های قدیمی ایفا کند، اما هنوز چالش‌های زیادی وجود دارد. اگر مدل‌های AI نتوانند هویت اصلی و عناصر کلیدی یک بازی را حفظ کنند، تجربه‌ی ارائه‌شده صرفاً یک شبیه‌سازی ناقص خواهد بود که روح بازی اصلی را از دست داده است. مایکروسافت با این پروژه، مرزهای جدیدی را در ترکیب هوش مصنوعی و بازی‌سازی آزمایش کرده، اما راه درازی در پیش دارد تا این فناوری به سطحی برسد که بتواند جایگزین روش‌های سنتی شود.
