در فیلم حال همه خوب است (1990 Everybody’s Fine)، ماتئوی بازنشسته سیسیلی در حالتی میان امید و دلواپسی تصمیم میگیرد بهعنوان سورپرایز از شهرهای مختلف ایتالیا دیدار کند تا ببیند فرزندانش چگونه زندگی میکنند؛ این قصه ساده و انسانمحور فیلم حال همه خوب است بارها با لحظاتی از طنز تلخ و غم دیرپای یک پدر تنها ترکیب میشود.
در فیلم حال همه خوب است (1990 Everybody’s Fine) مارچلو ماسترویانی با ظرافت و ملایمت نقش پدری را بازی میکند که تصویر ساختهشدهاش از فرزندان بهتدریج فرو میریزد و هر ایستگاه قطار، دریچهای تازه به ناکامیها و رازهای خانوادگی باز میکند؛ کارگردانی جوزپه تورناتوره و فاصلهگذاریهای ملایم دوربین به قصه عمق میبخشد و موسیقی انیو موریکونه هم پیوندهای عاطفی را تقویت میکند.
برای تماشاگرانی که دنبال درامی لطیف و باورپذیر میگردند، فیلم حال همه خوب است (1990 Everybody’s Fine) تجربهای است که هم دل را میبرد و هم به فکر وادار میکند؛ فیلمی که در جشنواره کن مطرح شد، توسط منتقدان ایتالیایی مورد توجه قرار گرفت و برای موسیقی جوایزی مثل دیوید دی دوناتلو دریافت کرد و حتی الهامبخش بازسازیهای بعدی نیز بود.
تماشای فیلم حال همه خوب است (1990 Everybody’s Fine) را به کسانی توصیه میکنیم که عاشق بازیگری کلاسیک، قصهگویی آرام و موسیقی احساسیاند. آثاری که بعد از پایان فیلم در یاد تماشاگر میماند و او را به تأمل درباره پیوندهای خانوادگی و فاصلههای آدمها دعوت میکند.
پیشنهاد ویرایشگر نت باز 360: معرفی فیلم اشتباه من؛ چرا همه دربارهاش حرف میزنند؟
