بر اساس آخرین آمار، ۲۶ درصد از نوجوانان آمریکایی اعتراف کردهاند که از چتجیپیتی برای انجام تکالیف یا وظایف مدرسه استفاده کردهاند. این میزان، دو برابر آماری است که تنها دو سال پیش ثبت شد. در نگاه اول، این جهش نشاندهنده افزایش علاقه به تکنولوژی است، اما آیا این استفاده به بهبود مهارتهای آموزشی منجر میشود یا سطحینگری و وابستگی به اطلاعات نادرست را تقویت میکند؟
گزارش Pew نشان میدهد که بیش از نیمی از نوجوانان (۵۴ درصد) استفاده از چتجیپیتی را برای تحقیق در مورد موضوعات جدید “قابل قبول” میدانند. با این حال، این پذیرش در موارد پیچیدهتر نظیر حل مسائل ریاضی (۲۹ درصد) یا نگارش مقالات (۱۸ درصد) کاهش مییابد. این کاهش میتواند منعکسکننده تردید در قابلیتهای واقعی این ابزار یا ناآگاهی از محدودیتهای آن باشد.
چتجیپیتی در ریاضی چندان موفق نیست و در برخی زمینهها، مانند تاریخ یا جغرافیای پیچیده، ضعفهای جدی دارد. مطالعهای نشان داده که GPT-4، مدل پیشرفتهای که چتجیپیتی بر اساس آن عمل میکند، در آزمونهای تاریخ در سطح دکترا تنها کمی بهتر از حدس زدن تصادفی عمل کرده است. این محدودیتها میتواند تهدیدی جدی برای دانشآموزانی باشد که برای یادگیری به این ابزار وابستهاند.
نکته جالب توجه دیگر این است که بر اساس نظرسنجی، نوجوانان سیاهپوست و لاتینتبار بیش از همتایان سفیدپوست خود از چتجیپیتی برای کارهای مدرسه استفاده میکنند. این الگو ممکن است بازتابدهنده نیاز بیشتر به دسترسی به منابع آموزشی باشد، اما همزمان خطر ایجاد شکاف آموزشی را نیز به همراه دارد، زیرا این ابزار در موضوعاتی مانند تحرک اجتماعی یا سیاستهای جغرافیایی آفریقا، که میتواند برای این گروهها مهم باشد، دقت کمتری دارد.
نگرانیهای آموزشمحور؛ معلمان چه میگویند؟
دیدگاهها در مورد تأثیرات آموزشی چتجیپیتی متناقض است. مطالعهای در دانشگاه پنسیلوانیا نشان داد که دانشآموزان ترک که به چتجیپیتی دسترسی داشتند، عملکرد ضعیفتری در آزمون ریاضی نسبت به همکلاسیهای خود داشتند که از این ابزار استفاده نمیکردند. در مقابل، تحقیقاتی در آلمان نشان داد که این ابزار میتواند دسترسی به منابع تحقیقاتی را سادهتر کند، اما توانایی تحلیل عمیق را کاهش میدهد.
در همین حال، بسیاری از معلمان استفاده از ابزارهای هوش مصنوعی را با احتیاط مینگرند. نظرسنجی Pew در سال گذشته نشان داد که یکچهارم معلمان مدارس عمومی آمریکا معتقدند استفاده از چتجیپیتی در آموزش بیشتر ضرر دارد تا سود. بهعلاوه، تنها ۱۸ درصد از معلمان K-12 در کلاسهای خود از هوش مصنوعی استفاده میکنند، که نشاندهنده تردید گسترده نسبت به ادغام این فناوری در فرآیند آموزشی است.
آینده آموزش در عصر هوش مصنوعی
افزایش استفاده از چتجیپیتی در میان نوجوانان به وضوح نشاندهنده تغییر سریع در شیوههای یادگیری است. اما این تغییر باید با احتیاط و آگاهی همراه باشد. نوجوانان، والدین و معلمان باید به طور جدی از محدودیتها و خطرات این فناوری آگاه باشند. در غیر این صورت، خطر جایگزین شدن یادگیری عمیق با دانش سطحی و وابستگی به اطلاعات نادرست، آینده آموزشی نسلهای بعدی را تهدید میکند.
