همکاری هوش مصنوعی و ارتش آمریکا وارد فاز تازه‌ای شده است. ابزارهایی که روزگاری برای بهبود زندگی روزمره توسعه یافتند، اکنون در خدمت شناسایی و تحلیل تهدیدات نظامی قرار گرفته‌اند. اما آیا فناوری می‌تواند خطوط اخلاقی خود را حفظ کند، یا به ماشینی برای تصمیم‌گیری‌های مرگ و زندگی تبدیل می‌شود؟
در فضای متحول فناوری، پنتاگون به هوش مصنوعی به‌عنوان ابزاری برای تقویت توانایی‌های خود در شناسایی و مدیریت تهدیدات نظامی نگاه می‌کند. طبق گفته دکتر رادا پلامب، مسئول ارشد دیجیتال و هوش مصنوعی وزارت دفاع آمریکا، این ابزارها نقشی کلیدی در تسریع زنجیره تصمیم‌گیری و واکنش فرماندهان ایفا می‌کنند.
زنجیره کشتار، مفهومی که به فرایند شناسایی، رهگیری و نابودی تهدیدات اشاره دارد، اکنون با کمک هوش مصنوعی وارد مرحله‌ای نوین شده است. این فناوری، به‌ویژه در مراحل برنامه‌ریزی و استراتژی‌سازی، اثربخشی خود را نشان داده است. با این حال، سوالات بزرگی در مورد اخلاقیات و نحوه استفاده از این فناوری مطرح است.
تغییر موضع شرکت‌های بزرگ فناوری
در سال 2024، شرکت‌هایی چون OpenAI، Anthropic و Meta سیاست‌های خود را بازنگری کردند تا امکان استفاده از مدل‌های هوش مصنوعی‌شان توسط نهادهای دفاعی و اطلاعاتی آمریکا فراهم شود. این همکاری‌ها، با وجود محدودیت‌هایی در زمینه استفاده از این فناوری برای صدمه به انسان، گامی جنجالی در مسیر هم‌افزایی ارتش و هوش مصنوعی بود.
شرکت‌هایی چون Meta و Anthropic، با همکاری غول‌های دفاعی مانند لاکهید مارتین و پالانتیر، مدلی از مشارکت را ارائه کرده‌اند که در آن هوش مصنوعی به‌عنوان ابزاری برای پیش‌بینی و سناریوسازی تهدیدات به کار گرفته می‌شود. اما این پرسش همچنان باقی است که آیا این ابزارها ممکن است روزی به تسلیحاتی مرگبار بدل شوند؟
جدال اخلاق و فناوری
بحث‌های داغی پیرامون اخلاق استفاده از هوش مصنوعی در امور نظامی شکل گرفته است. آیا میتوان به سیستم‌های هوشمند اجازه داد که تصمیم‌های مرگ و زندگی را به‌طور مستقل بگیرند؟ پاسخ پنتاگون منفی است. دکتر پلامب تأکید دارد که انسان‌ها همواره نقش محوری در تصمیم‌گیری نهایی خواهند داشت.
با این حال، انتقاداتی نسبت به همکاری میان هوش مصنوعی و ارتش وجود دارد. برخی معتقدند که استفاده از هوش مصنوعی در حوزه نظامی اجتناب‌ناپذیر است، اما این همکاری باید با نظارت دقیق و تعهدات اخلاقی همراه باشد.
سخن نهایی
هوش مصنوعی در حال تغییر چهره نبردهای مدرن است. در حالی که این فناوری در شناسایی و پیش‌بینی تهدیدات توانمند است، نگرانی‌ها درباره سوءاستفاده از آن همچنان به قوت خود باقی است. سوال اینجاست که آیا میتوان خط باریک میان بهره‌وری نظامی و اخلاق را حفظ کرد یا خیر؟ آینده این فناوری نه‌تنها به توانمندی‌هایش، بلکه به انتخاب‌های ما بستگی دارد.
