در سال 2024، هوش مصنوعی در بخش آموزش تحولاتی عظیم به همراه داشت. این فناوری به طور گسترده در مدارس و دانشگاه‌ها برای ایجاد محیط‌های یادگیری شخصیسازیشده به کار گرفته شد. معلمان و استادان از ابزارهای هوش مصنوعی برای تحلیل نیازهای تحصیلی دانش‌آموزان و دانشجویان استفاده کردند و به این ترتیب تجربه یادگیری هر فرد با توجه به سرعت و سبک یادگیری او بهینه شد. سیستم‌های AI توانستند به‌طور خودکار محتوای درسی را بر اساس توانایی‌ها و نقاط ضعف هر دانش‌آموز یا دانشجو تنظیم کنند.
علاوه بر این، استفاده از هوش مصنوعی در فرآیند ارزیابی دانش‌آموزان و دانشجویان نیز رشد زیادی داشت. سیستم‌های پیشرفته توانستند پاسخ‌ها و مقالات دانش‌آموزان را با دقت بالایی ارزیابی کنند و به معلمان و اساتید در ارائه بازخوردهای سریع و دقیق کمک کنند. همچنین، با استفاده از ابزارهای یادگیری ماشینی، معلمان قادر بودند روش‌های تدریس خود را بر اساس عملکرد دانش‌آموزان بهبود بخشند و از آن برای شناسایی دانش‌آموزان نیازمند کمک بیشتر بهره بگیرند.
یکی از چالش‌های اصلی در استفاده از هوش مصنوعی در آموزش، نگرانی‌ها پیرامون حفظ حریم خصوصی داده‌های دانش‌آموزان و دانشجویان بود. بسیاری از والدین و معلمان نگران بودند که استفاده از این فناوری ممکن است منجر به جمع‌آوری بیش از حد اطلاعات شخصی و آسیب به حریم خصوصی شود. در همین راستا، بسیاری از کشورها شروع به وضع مقررات خاصی برای استفاده ایمن و اخلاقی از هوش مصنوعی در مدارس و دانشگاه‌ها کردند.
