شرکت سان‌فرانسیسکویی Fable Studio، به رهبری ادوارد سچچی، محصولی به‌نام Showrunner را معرفی کرده که وعده می‌دهد هر کاربر با چند خط متن و انتخاب سبک بصری بتواند اپیزودهای انیمیشنی تولید کند. پلتفرم با سرمایه‌گذاری آمازون به‌راه افتاده و مدل کسب‌وکار آن ترکیبی از اشتراک، درآمدزایی برای خالقان و همکاری احتمالی با استودیوهای بزرگ است.
از تجربه‌های VR تا رویای «سینمای بازی‌پذیر»
ادوارد سچچی که پیش از این در پروژه‌هایی مثل Oculus Story Studio کار کرده و تجربه‌های واقعیت مجازی را آزموده، می‌گوید شکست‌های تعامل انسانی-شخصیت در VR (مثل پروژه‌هایی بر پایه‌ی آثار نیل گیمن) او را به سمت ساخت شخصیت‌های دیجیتال «هوشمندتر» کشانده؛ شخصیت‌هایی که بتوانند در بافت موقعیتی معنادار واکنش نشان دهند. این مسیر دست آخر به تولد Showrunner انجامید که تلاش می‌کند تولید سریال انیمیشنی را از پروسه‌ای متمرکز در استودیو به فرایندی تعاملی و در دست کاربران تبدیل کند.
تجربه‌ی کار با Showrunner چگونه است؟
کاربران با ورود به سرور Discord یا سایت رسمی می‌توانند بین سبک‌های هنری و کاراکترها انتخاب کنند، دیالوگ بنویسند (یا از متن گفت‌وگو استفاده کنند) و در کسری از زمان کلیپ‌های انیمیشنی تولیدشده دریافت کنند. Fable ادعا می‌کند هسته‌ی فنی پلتفرم (مدل‌های آن، مثل SHOW-1/SHOW-2) از نو طراحی شده تا خودکارسازی نوشتن، صداگذاری و انیمیشن‌سازی را ممکن سازد.
Showrunner امید یا هشدار؟
طرفداران می‌گویند Showrunner می‌تواند «دموکراتیزه کردن تولید محتوا» را جلو ببرد: خالقان مستقل و کاربران عادی ابزارهای تولید حرفه‌ای در اختیار می‌گیرند و ایده‌ها سریع‌تر آزموده می‌شوند. منتقدان اما هشدار می‌دهند این مدل می‌تواند مانند پلتفرم‌هایی چون Roblox یا Fortnite عمل کند، یعنی کاربران محتوایی می‌سازند که در نهایت ارزش اقتصادی‌اش بیشتر به شرکت می‌رسد تا خود سازنده. مگر آنکه سیاست‌های تقسیم درآمد واقعا کارا باشند. همچنین کیفیت بصری و طنز تولیدشده توسط مدل‌های فعلی هنوز با استانداردهای سینمایی فاصله دارد.
آیا Showrunner برای کاربران ایرانی نیز دردسترس است؟
- دسترسی و فیلترینگ: بسیاری از سرویس‌های مبتنی بر Discord، ابزارهای بین‌المللی و خدمات پرداختی ممکن است برای کاربران داخل ایران با محدودیت مواجه شوند. به‌عبارت دیگر، دسترسی فنی و پرداخت اشتراک بدون استفاده از راه‌حل‌های میانی می‌تواند چالش‌زا باشد.
- مسئله‌ی مالکیت فکری و مجوز: اگر Fable بخواهد به IPهای بزرگ (مثلاً «استار وارز» یا آثار دیزنی) دسترسی بدهد، لازم است قراردادهای حقوقی و تقسیم درآمد شفافی با آن استودیوها داشته باشد. برای نمونه‌سازان ایرانی که بخواهند محتوا با الگوهای شناخته‌شده بسازند، حقوق نشر و شیوه‌های درآمدزایی می‌تواند تعیین‌کننده باشد.
- فرصت و تهدید برای بازار محلی: از یک سو این ابزار می‌تواند سطح مهارت‌سازی و آزمایش ایده‌های کوتاه‌مدت را در میان تولیدکنندگان ایرانی بالا ببرد؛ از سوی دیگر، در صورت محدود ماندن دسترسی یا عدم شفافیت اقتصادی، استعدادها ممکن است به‌نفع شرکت‌های خارجی کار کنند و منفعت اقتصادی نصیب اکوسیستم داخلی نشود.
Showrunner نمونه‌ای روشن از موج جدیدی است که می‌گوید «تولید محتوا دیگر منحصر به استودیوها نیست». اما میان وعده‌ی دموکراتیزه شدن و واقعیت‌های حقوقی، فنی و اقتصادی شکافی بزرگ وجود دارد. برای بازیگران حوزه‌ی خلاق ایران از هنرمندان انیمیشن‌ساز تا تهیه‌کنندگان مستقل مسیر پیش رو ترکیبی از فرصت (ابزارهای آزمایش سریع و توزیع جهانی) و ریسک (دسترسی، مالکیت فکری و سوددهی نامشخص) خواهد بود.
