فیلم آنا کارنینا (Anna Karenina 2012) داستان زنی است که می‌خواهد از نقش‌هایی که جامعه برایش نوشته فرار کند و واقعا زندگی کند، اما همان عشقی که تصور می‌کرد راه آزادی است، کم‌کم به زندانی تازه بدل می‌شود. در اقتباس جو رایت از رمان بزرگ لئو تولستوی، روایت آنا با فضاسازی صحنه‌محور و اجرای نمایشی تبدیل به تجربه‌ای سینمایی می‌شود که بیشتر از یک قصه عاشقانه، پرسشی درباره‌ی «قیمت آزادی» مطرح می‌کند. سوالی که فیلم آن را با ظرافت بصری، طراحی لباس دقیق و موسیقی دلفریب به سینما می‌آورد.
خلاصه داستان فیلم آنا کارنینا (Anna Karenina 2012)
فیلم آنا کارنینا در اواخر قرن نوزدهم، در جامعه اشرافی روسیه جریان دارد؛ جایی که ظاهر درخشان و رفتارهای آداب‌محور، پشت پرده‌ای از فشار اجتماعی و بی‌رحمی پنهان کرده‌اند.
آنا کارنینا (با بازی کیرا نایتلی)، زنی زیبا، باهوش و همسر یکی از مقام‌های بلندپایه دولت تزار به نام الکسی کارنین (جود لا) است. زندگی او از بیرون کامل و بی‌نقص به‌نظر می‌رسد، اما در درون احساس خفگی و بی‌معنایی می‌کند.
آنا برای دیدار با برادرش استیوا (متیو مک‌فادن) به مسکو می‌رود تا میان او و همسرش دالی صلح برقرار کند. در همین سفر، او با کنت ورونسکی (آرون تیلور-جانسون)، افسر جوان و جذابی آشنا می‌شود؛ دیداری که زندگی هر دو را برای همیشه تغییر می‌دهد. جاذبه میانشان آن‌قدر شدید است که آنا، علی‌رغم جایگاه و اعتبارش در جامعه، نمی‌تواند در برابر عشق ممنوعه مقاومت کند.
رابطه آنا و ورونسکی به‌سرعت به رسوایی بزرگی در میان اشراف تبدیل می‌شود. جامعه‌ای که خودش را متین و اخلاق‌مدار می‌داند، با قساوت تمام او را طرد می‌کند. درحالی‌که کارنین، شوهر وفادار و خشک‌رفتار او، بین خشم، غرور و بخشش در نوسان است، آنا به‌تدریج از همه‌چیز فاصله می‌گیرد؛ از همسرش، پسرش و حتی از خود واقعی‌اش.
در موازات داستان اصلی، فیلم روایت آرام‌تر و انسانی‌تری از کنت لوین (دومنال گلیسن) و کیتی (آلیسیا ویکاندر) را به تصویر می‌کشد؛ عشقی که برخلاف رابطه پرشور و نابهنجار آنا، بر پایه صداقت، صبر و رهایی درونی شکل می‌گیرد. این دوگانگی در ساختار روایت، تضادی میان «عشق ویرانگر» و «عشق سازنده» پدید می‌آورد.
در این نسخه، کیرا نایتلی نقش آنا را بازی می‌کند و بازی او در کنار جود لا و آرون تیلور-جانسون، خوانشی مدرن و در عین حال پرتنش از تراژدی زن گرفتار هنجارهای اجتماعی ارائه می‌دهد.
فیلم آنا کارنینا (Anna Karenina 2012) از همان نماهای نخست مخاطب را به صحنه می‌کشاند؛ صحنه‌ای که نمایانگر تضاد درونی شخصیت‌ها و نمایش نقاب‌زده‌ی جامعه است. این انتخاب فرمالیستی یعنی قرار دادن اکثریت صحنه‌ها در قالب «صحنه» باعث شده که بسیاری اقتباس جو رایت را جسورانه و بصری ببینند و برخی دیگر آن را بیش از حد نمایشی و دور از بافت طبیعی رمان نقد کنند.
همین فرم نمایش‌گونه کمک می‌کند تا سوال فیلم آنا کارنینا روشن‌تر شود. وقتی آنا برای عشق از پای قالب‌های جامعه خارج می‌شود، آیا واقعا آزاد می‌شود یا وارد حلقه‌ای تازه از کنترل و وابستگی می‌گردد؟ در کنار داستانِ اصلی، روایت‌های مکمل مثل زندگی لوین و کیتی تصویری متضاد و آرام‌تر از انتخاب‌های انسانی ارائه می‌دهند که به‌خوبی تلخی تصمیم آنا را برجسته میسازد.
اطلاعات کلی فیلم آنا کارنینا (Anna Karenina 2012)
- نام فارسی فیلم: آنا کارنینا
- نام انگلیسی فیلم: Anna Karenina
- سال تولید: 2012
- ژانر: درام، عاشقانه
- کشور سازنده: بریتانیا
- مدت زمان: 129 دقیقه
- زبان: انگلیسی
- کارگردان: جو رایت (Joe Wright)
- نویسنده: تام استاپارد (Tom Stoppard)
- براساس رمان: Anna Karenina اثر لئو تولستوی (Leo Tolstoy)
- موسیقی: داریو ماریانلی (Dario Marianelli)
بازیگران فیلم آنا کارنینا (Anna Karenina 2012)
- کیرا نایتلی (Keira Knightley)؛ در نقش آنا کارنینا (Anna Karenina)
- جود لا (Jude Law)؛ در نقش الکسی کارنین (Alexei Karenin)، همسر آنا
- آرون تیلور-جانسون (Aaron Taylor-Johnson)؛ در نقش کنت ورونسکی (Count Vronsky)، عاشق آنا
- دومنال گلیسن (Domhnall Gleeson)؛ در نقش کنت لِوین (Konstantin Levin)
- آلیسیا ویکاندر (Alicia Vikander)؛ در نقش کیتی (Kitty Shcherbatskaya)
- کلیس بنگ (Kelly Macdonald)؛ در نقش دالی (Dolly Oblonskaya)
- متیو مک‌فادن (Matthew Macfadyen)؛ در نقش استیوا (Stiva Oblonsky)، برادر آنا
پیشنهاد ویرایشگر نت باز 360: فیلم luckiest girl alive 2022؛ زنی میان عشق، تجاوز و انتقام!
چرا فرم صحنه‌محور فیلم آنا کارنینا (Anna Karenina 2012) در اقتباس جو رایت پرسش «قیمت آزادی» را واضح‌تر می‌کند؟
همان طور که گفتیم جو رایت با تبدیل اکثریت نماها به «صحنه» فضای رئال و سورئال را هم‌زمان ایجاد می‌کند. این انتخاب فرمال، فاصله‌ای ساختگی بین شخصیت‌ها و جامعه میسازد که تناقض درونی آنا را برجسته می‌کند.
وقتی محیط روایت به یک نمایش تبدیل می‌شود، حرکات و لباس‌ها به نمادهایی تبدیل می‌شوند که بیش از دیالوگ، سرنوشت شخصیت را بازگو می‌کنند.
فیلم آنا کارنینا (Anna Karenina 2012) فیلمی‌ست که از ابزارهای سینمایی مختلف مثل طراحی صحنه، لباس و حرکات دوربین رقص‌مانند بهره می‌برد تا روان شخصیتی را که در معرض قضاوت عمومی و درون‌گرایی خاموش است، آشکار کند. این اقتباس در جشنواره‌ها توجه‌برانگیز بود و طراحی لباسِ آن مورد تحسین قرار گرفت.
فیلم آنا کارنینا (Anna Karenina 2012) برای طراحی لباس جوایز و نامزدهایی نیز کسب کرد که نشان از دقت ساخت و جزئی‌نگری تیم تولید دارد. نمایش آنا در این فیلم بیش از آنکه صرفا روایت یک رابطه ممنوعه باشد، گزارشی‌ست از بهایی که یک زن برای «خواستن زندگی خود» می‌پردازد و از همین رو تماشاگر را وادار به بازاندیشی می‌کند.
اگر دنبال فیلمی هستید که هم از زیبایی بصری لذت ببرید و هم با سوالاتی اخلاقی و اجتماعی درگیرتان کند، فیلم آنا کارنینا (Anna Karenina 2012) پیشنهاد خوبی‌ست. این نسخه مناسب کسانی‌ست که به اقتباس‌های جسورانه، مطالعات جنسیتی در سینما و بازخوانی آثار کلاسیک علاقه‌مندند؛ فیلمی که بین فرم و محتوا تعادل خاصی برقرار می‌کند و پایان تلخ آن هنوز مخاطب را درگیر پرسش «آیا عشق نجات می‌دهد یا شکلی دیگر از سقوط است؟» نگه می‌دارد.
پیشنهاد ویرایشگر نت باز 360: معرفی سریال heartstopper؛ از دوستی تا عشق در راهروهای مدرسه
FAQ
آیا این اقتباس یعنی فیلم آنا کارنینا (Anna Karenina 2012) به رمان تولستوی وفادار است؟
در هسته داستان وفاداری وجود دارد، اما فرم نمایش‌گونه و تمرکز بر عناصر بصری خوانشی متفاوت و معاصر ارائه می‌کند.
چرا طراحی لباس در فیلم آنا کارنینا (Anna Karenina 2012) تا این حد برجسته است؟
لباس‌ها به‌عنوان ابزار روایت عمل می‌کنند و تغییرات ظاهری شخصیت‌ها را به صورت نمادین بازتاب می‌دهند.
فیلم آنا کارنینا (Anna Karenina 2012) برای چه مخاطب‌هایی مناسب است؟
علاقه‌مندان به اقتباس‌های هنری، پژوهشگرانِ مطالعات جنسیتی و کسانی که به سینمای بصری و طراحی صحنه اهمیت می‌دهند.
آیا فرم نمایشی به فهم رمان کمک می‌کند یا مانع آن می‌شود؟
برای برخی بینندگان فرم نمایشی لایه‌های نهفته را روشن‌تر می‌کند؛ برای برخی دیگر دوری از رئالیسم رمان محسوس خواهد بود.
آیا این اقتباس ارزش دیدن؟ مناسب تماشای خانوادگی است؟
فیلم آنا کارنینا (Anna Karenina 2012) ارزش دیدن دارد اما دارای صحنه های جنسی است. برای تماشای خانوادگی مناسب نیست.
